Volgens Wouter Bos is Nederland een ‘Bananenrepubliek’. In een column in ‘de Volkskrant’ rekent de oud-leider van de PvdA af met zijn oude vrienden van het CDA. Bos richt zijn pijlen vooral op Elco Brinkman, voorzitter van het CDA in de Eerste Kamer, maar ook voorzitter van Bouwend Nederland. Brinkman is lobbyist voor de bouwwereld, maar bepaalt als senator tegelijk het bouwbeleid.
Bos weet het dus wel, dat dit niet kan. Maar waarom schrijft hij dan geen column over Marleen Barth, die behalve voorzitter van de PvdA in de Eerste Kamer ook voorzitter is van GGZ-Nederland? Waarom mag zij als lobbyist voor de GGZ wel het beleid bepalen over de geestelijke gezondheidszorg? Waarom geen column over André Postema, senator voor de PvdA, maar ook vicevoorzitter van het College van Bestuur van de Universiteit Maastricht? Waar zoveel mensen meer geld krijgen dan de Balkenendenorm?
Waarom geen column over PvdA-senator Klaas de Vries, commissaris bij Eneco en Haskoning, over PvdA-senator Ruud Koole, voorzitter van de Raad van Toezicht van de VARA, of PvdA-senator Joyce Sylvester, die als burgemeester van Naarden directe belangen heeft bij de herindeling van deze gemeente? Wouter Bos heeft een goed punt te pakken, als hij zegt dat dubbele petten in het bestuur leiden tot belangenverstrengeling en ondoorzichtige besluitvorming. Maar een oud-partijleider die zo helder de problemen ziet bij een ander, waarom ziet die niet de fouten bij zijn eigen partij?
Zo gaat het nog een tijdje voort met andere voorbeelden.
In deze kolommen zijn al vaker stukjes verschenen over politici. Het valt niet mee om je vertrouwen in die beroepsgroep niet te verliezen. Vaak verandert hun gedrag op het moment dat zij daadwerkelijk macht krijgen krijgen. Een sterk voorbeeld vind ik zelf de heer Kamp die op mij wel sympathiek overkwam met zijn grappen over de katholieke verkennerij waar hij lid van was geweest. Maar zodra hij het fluweel van de regeringskussentjes onder zijn achterste voelde, veranderde hij in een meedogenloze, keiharde politicus. Het probleem voor de eenvoudige kiezer is, dat hij niet in de toekomst kan kijken. Je stemt op een partij en je krijgt iets waar je niet voor zou kiezen als je het van te voren geweten had.
Hoe lossen we dat op?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten