Folkert Jensma
Voor wie De Schijn-Élite van de Valse Munters van Kamerlid Martin Bosma (PVV) heeft proberen te lezen, hoefde het geen verrassing te zijn.
Een van zijn fractiegenoten, Richard de Mos, stelde deze week inDe Telegraaf voor om het internationale hoofdkwartier van Greenpeace „het land uit te zetten”. De milieuorganisatie zou de reputatie van Nederland aantasten.
Dit past naadloos in het goed-foutschema waarin de beweging van Geert Wilders andersdenkenden plaatst. Wie onwelgevallige meningen heeft, moet worden ontslagen, uitgezet of ten minste worden ontdaan van eventuele subsidie. Een pluriforme, vrije samenleving, gebaseerd op de rule of law, gelijkheid, respect, vrijheid, debat en compromis is door de PVV niet gewenst. Zie ook het à la carte meeregeren – loyaliteit tot op de hoek. Daarna is het vrij schieten. Een rechtsstaat met burgers die ook anders denken, is lastig voor de PVV.
In Bosma’s boek worden lijsten bepleit van mensen die de verkeerde mening aanhangen of die het land „verraden” aan de moslims. Deze mensen moeten uit hun beroep worden gezet. Op internet worden deze lijsten enthousiast bijgehouden op satirisch bedoelde websites. Dit onverbloemde McCarthyisme richt zich op de „aanstichters van het multiculturalisme” en kent geen maat. Menig schrijver in deze krant wordt op de korrel genomen.
Achter deze houding ligt een klassieke samenzweringstheorie. Hierin is Adolf Hitler volgens Bosma een echte socialist. Daarmee is links, of wie daarvoor kan worden uitgescholden, geherdefinieerd als volksvijand.
Natuurlijk kan men aan deze agitatie schouderophalend voorbijgaan. De „perspolitie” waar het Kamerlid Graus (PVV) vorige week om vroeg, was immers maar een grapje – maar echt om te lachen is het niet.
Het publieke klimaat verandert. Voorzitter Max van Weezel van perscentrum Nieuwspoort in Den Haag zei in september dat de parlementaire pers zich terughoudend opstelt jegens de PVV, uit angst voor het verwijt van ‘demonisering’. Op Radio 1 sprak hij in het programma Mediaforum van een knieval door de pers, uit vrees voor de haatmails en bedreigingen die consequent volgen. Columnist Elsbeth Etty signaleerde het op deze opiniepagina’s. Niemand lijkt bezorgd of gealarmeerd. Doet het chilling effect in de parlementaire pers zijn werk al? Ik zie het zelf nog niet, maar ik zit ertussen. Hooguit valt me op dat PVV-retoriek veel ruimte krijgt. Of trap ik daar nu zelf ook in?
Het PVV-denken maakt politiek school. De raadsfractie van de VVD in Den Haag vroeg de sociale recherche de Occupy-demonstranten op het Malieveld te laten controleren op hun beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt. Suggestie – het zijn uitkeringstrekkers. Ze moeten werken, niet demonstreren. Is een studiebeurs of bijstand dan een knevel? Milieuorganisaties die de grenzen van de wet „verkennen”, moeten fiscaal worden „gestraft”, vindt de VVD. Particuliere clubs, zoals de Postcodeloterij, dient te worden verhinderd om zulke groeperingen te steunen. Mag de burger nog zelf weten wat hij zegt of wie hij steunt, of moet je eerst je salarisstrookje laten goedkeuren? Bevoegdheden gebruiken voor andere doelen dan waarvoor ze zijn gegeven – dit is de definitie van machtsmisbruik.
De PVV wist eerder de Willem Arondéus Lezing door historicus Thomas von der Dunk in Haarlem te verhinderen. In Kamervragen dreigt de PVV geregeld tegenstanders met sancties. Het Nexus Instituut, waarvan de directeur een PVV-criticus is, zou derhalve geen subsidie mogen krijgen. Hetzelfde gold voor Humanitas. Deze club had problemen met een plaatselijk bestuurder, tevens PVV-raadslid. De Erasmus Universiteit Rotterdam organiseerde een workshop die de PVV niet aanstond – of de subsidie kon worden verminderd. Een school in Weert en een ziekenhuis in Gouda die moslims faciliteiten boden, werden uitgemaakt voor „zot” . Door de UNHCR geselecteerde vluchtelingen noemde de PVV „oplichters en bedriegers”. De Rijksdienst voor het Wegverkeer die de letters PVV niet op kentekenplaten toelaat, is „helemaal van de pot gerukt”. Of het nu de Klimaatatlas van de Bosatlas is (het KNMI „kiest partij”) of de vermeende SP-invloed op NRC Media – de PVV suggereert, impliceert en rekent af.
Van een partij die grenzen alleen wil sluiten voor niet-westerse allochtonen en de bijbel van één religie wil verbieden, valt misschien niet anders te verwachten, maar dat de dagelijkse schending van rechtstatelijke beginselen niet meer schokken – dat het stil blijft, dat media zich voegen, partijen niet opponeren, maar hun schouders ophalen of soms meezeilen in de vuile wind – dat is niet te verteren.
