HIER VERANDERT NIETS

  Ongeveer 9 jaar geleden schreef ik de volgende column, die ook vandaag geschreven had kunnen worden

Het nieuwe ouderenbeleid.
Ouderen moeten langer zelfstandig wonen, zich laten steunen door hun omgeving, met minimale thuiszorg en niet meer in verzorgingshuizen als dat niet absoluut noodzakelijk is.
Een en ander doet mij sterk denken aan de onderwijs'vernieuwingen' die we jarenlang over ons heen gekregen hebben. Onder het mom van vernieuwende inzichten werden er 'verbeteringen' ingevoerd die bij nadere beschouwing uit platte bezuinigingen bestonden. Het kunnen nooit verbeteringen geweest zijn want de klachten over de kwaliteit van het onderwijs nemen nu hand over hand toe. Maar dit terzijde.
Nu moet ik mij een tuinhuis aanschaffen en dat in de tuin van mijn kinderen zetten zodat zij op vrij eenvoudige wijze in staat zijn mijn dagelijkse warme maaltijd af te leveren, een keer in de week de stofzuiger door het pandje te halen, de douche en toilet schoon te houden want ook de minister begrijpt dat zij een eigen leven hebben en misschien nog meer verantwoordelijkheden. (Wonen de ouders van de minister ook in haar tuin??? Maar ook dit terzijde)
Er is echter en klein probleem, mijn kinderen hebben geen tuin, sterker nog, ik heb geen kinderen.
Wat nu?
De oplossing is te vinden in het boek "De dag der dagen" van Ira Levin, ook bekend van "Rosemary's baby".
Er wordt een samenleving geschetst waarin iedereen gelukkig is. Het leven wordt door een grote computer waar iedereen op is aangesloten, geregeld. Eens per maand steekt men in een kliniek zijn arm in een gat, deze wordt afgetast en de benodigde injecties worden toegediend. Geen ziekte, geen ellende, allemaal blije mensen. Maar in het jaar dat men 62 wordt, heeft de spuit een andere inhoud en moet men door een andere deur het pand uit. Einde.
Bejaardenhuizen, verzorgingscentra? Overbodig.
Besparingen? Gigantisch. wat willen we nog meer?
Lees zelf hoe het afloopt, het boek is nog wel ergens in tweedehands zaakjes te vinden, bijv op www. boekwinkeltjes.nl.

Het is treurig maar waar. Ondanks de diepe zakken waar de vorige minister over beschikte, moet er nu gigantisch bezuinigd worden en zijn de oudjes de sjaak. Opkrassen, je red je maar en als het geld kost, hoest je dat zelf maar op. Zorg is alleen voor de echt rijken weggelegd. Ja... het is crises en daar zijn de gewone mesnsen meestal het kind van de rekening.

 HET NATIONAAL GROOT DICTEE

Geheel volgens de verwachting had ik deze keer nul (0) fouten in mijn dictee.

Velen zullen zich afvragen hoe ik zo zeker van mijn zaak was dat ik deze keer geen fouten zou maken. Wel het antwoord is vrij simpel. Ik heb dit dictee niet gemaakt.Dat heeft er toe geleid dat ik dus ook geen fouten daarin kon maken. Een vrijwel volmaakte methode om foutloos te werken. Doe het niet.

In de NRC van 26 november '22 schrijft Arjan van Veelen een mooie column over de afrekencultuur in ons mooie land die er voor zorgt dat we iedereen gaan beoordelen op de metingen van het resultaat van zijn werk. Neem bijvoorbeeld de voetbalwereld, de spelers lopen rond met een band waarmee hun prestaties vastgelegd worden, elke stap die zij zetten, hoeveel km zij lopen enz. enz

Niet aleen in de voetballerij is dit zo, konstant wordt gemeten wie wat doet, hoe lang het duurt en wat het resultaat is. 

En daar wordt op afgerekend. Afgerekend.

Afgerekend, niet goed .......en wegwezen kan een resultaat daarvan zijn.

Dit geeft permanent spanning door de angst dat fouten voor jou slechte gevolgen kunnen hebben. Foutenmaken mag niet meer.

Terwijl, en dat weet iedereen, fouten regelmatig gemaakt worden, ze zijn onvermijdelijk.

Je kunt fouten vermijden door niet deel te nemen aan dat overgewaardeerde Nationaal Dictee. Een volkomen zinloze zaak, je kunt ook vragen om het telefoonboek uit het hoofd te leren en daar vragen over te stellen en dat uit te zenden op de radio. Spannend.

Als we de spelling na 1900 niet steeds hadden verandert, zou iedereen nu foutloos spellen.

Dus zei ik tegen de leerlingentjes in mijn klas: Geen paniek! Maak je dictee niet als je geen fouten wilt maken.

Ze maakten het toch.

NEDERLAND VERANDERT

Onderstaand verhaal schreef ik 7 jaar geleden.

Zie je al verschillen met nu?

EN DE ZORG VERANDERT MEE
Deze kreet hoor ik de laatste weken bijna elk uur uit de radio schallen. Met een aansprekend voorbeelden, zoals van het gezin, waar Job woont, dat uit de moeilijkheden zal worden geholpen door de inschakeling van één persoon die alles gaat regelen, of van ene Tyron die zijn moeder nu goed geholpen ziet, of een mevrouw die zegt dat haar man nu in een verzorgingshuis goed verzorgd wordt. Kortom, de ideale situatie wordt hier gepresenteerd als een werkelijkheid.
Maar nu de echte werkelijkheid, twee bejaarden van rond de 83 jaar raken 7 uur hulp in de huishouding kwijt waardoor zij niet goed meer zelfstandig kunnen wonen, bewoners van een ouderencomplex krijgen 1½ uur hulp in plaats van 3 uur, maaltijden in verzorgingshuizen die sterk versimpeld worden, sluiting van verzorgingshuizen, enz. Wie zijn ogen openhoudt ziet de afbraak van de verzorgingsstaat helder voor zich. (zie ook de vele uitzendingen op TV met schrijnende voorbeelden.)
Hoe kan het ook anders als de budgetten gehalveerd worden? Ik hoorde een toegewijde arts van een verzorgingshuis onlangs zeggen: " Wij houden niet van oude mensen".
Wij, de samenleving als geheel, zien de oudjes als een steeds meer toenemende kostenpost en dat is verdomd vervelend. Nu is het wel zo dat de meeste kosten voor die mensjes gemaakt worden in hun laatste levens jaar.
Ik zie dus wel een oplossing. Jij ook?

Jan, 70 jaar.

Vogeltjes fotograferen

 Criterium: oogjes scherp

REGENWEER

 OOK ALS HET REGENACHTIG IS, KAN DE WERELD ER TOCH AARDIG UITZIEN.