Een heet hangijzer deze dagen, zin en onzin rollen over elkaar dus die paar zinnen van mij kunnen er nog wel bij.
Vanaf 1969 tot 1980 was ik werkzaam op de allerleukste school van Utrecht, de Prinses Margrietschool in Zuilen.
.jpg)
De meeste leerlingen kwamen uit de Geuzenwijk en Schaakwijk, maar later trokken we ook leerlingen aan uit een wijdere omgeving. Er was een open, losse sfeer en de school werd door veel leerlingen als plezierig ervaren; een sfeer die door het toenmalige hoofd, Jasper van der Linde, erg werd gestimuleerd. Onze school was open in de letterlijke zin van het woord, de deur was altijd open en werd pas afgesloten als we rond halfzes de laatste leerlingen naar huis stuurden. Na vieren bleven we gewoon open voor leerlingen die daar nog wilden blijven rondhangen op het plein, die in de gang op de bank wilden zitten, die in de verkleedkast wilden rommelen of iets wilden knutselen. Daar werd graag en veel gebruik van gemaakt, als "straf" verboden wij wel eens dat kinderen NIET mochten nablijven. Kortom, een heel plezierige leeromgeving voor kinderen uit wat wij nu een achterstandswijk zouden noemen.
Er moest natuurlijk ook geleerd en dus ook gerekend worden. Ook toen al viel het ons op, net als al onze voorgangers en leerkrachten na ons, dat er goede, matige en slechte rekenaars waren. Niet zo gek natuurlijk.
Ook wij zochten een oplossing voor het probleem om ieder tot zijn recht te laten komen.
