De boerkadraagster en de weigerambtenaar lijken totaal verschillend maar toch hebben ze ook overeenkomsten. Beiden legitimeren zich op basis van hun geloof. Beiden veroorzaken vrijwel niemand overlast.
En nu worden beiden gebruikt om een paar grote ideeën in onze samenleving te onderstrepen.
Wij leven in een land van vrijheid en gelijkheid voor iedereen en we zijn tegen onderdrukking.
In Trouw stond vanmorgen een artikel wat toch wel te denken gaf. Niet iedereen die tegen de wet in gaat wordt verketterd, denk bijvoorbeeld aan dienstweigeraars, denk aan ambtenaren uit Zaanstad die zouden weigeren de Centrumpartij te bedienen als die aan de macht mocht komen. Geen morele verontwaardiging in de media daarover en ook geen maatregelen. Vervangende dienstplicht werd geregeld.
Nu is dat anders, de weigerambtenaar en de bourkadraagster zijn volksvijand nummer 1 aan het worden.
Zij de uitgestotenen waarmee het volk zijn zuiverheid bewijst.
"Hoe kleiner hun minderheid, des te verwaarloosbaarder de pijn en des te beter wij ons er door voelen.
Dat is de wet van de zondebok, beschreven door de Franse filosoof Rene Girard."
Met die wet krijgen de in het geding zijnde principes een akelige kant, want "hoe groter de woorden waarmee ze worden verdedigd, des te onverbiddelijker het mechanisme waarmee hun handhaving wordt ingescherpt."
De onverbiddelijkheid die gehanteerd wordt kan zo maar leiden tot de makkelijke woorden"wet is wet" of nog erger "bevel is bevel".
De enige verliezer in deze situatie is het individu, daarmee wordt door deze publieke moraal korte metten gemaakt.
Het kan allemaal zo eenvoudig worden opgelost. Niet de ambtenaar zorgt er voor dat homo's kunnen trouwen, de gemeente geeft die garantie en zorgt voor een ambtenaar die dat doet en de weigerambtenaar laat in een voorkomend geval zijn beurt voorbijgaan. En die boerkadraagster? Gewoon laten wandelen.
Deze column is gebaseerd op een artikel van Ger Groot uit de Verdieping (15/11/11) Citaten en mooie zinnen komen daar ook uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten