Het EPD is verdwenen, afgestemd in het parlement. Maar als je nu dacht dat de verzekeringsmaatschappijen het daarbij zouden laten, dan was je wel heel erg naïef. Als patiënt word je steeds meer in situaties gemanoeuvreerd waar je je zelf nooit naar toe zou hebben gestuurd.
Niet de dokter bepaalt nog langer welk medicijn het beste voor je is, je zorgverzekeraar heeft een zeer dikke vinger in de pillenpap. Dacht je naar elk ziekenhuis te kunnen, dat kan ook niet altijd meer.
En nu moet je met de billen bloot, niet bij de dokter, nee voor tig duizend mensen die in jouw dossier kunnen kijken. Medisch geheim? Een lachertje!
Waarom is er toch zo weinig protest? Hersenspoeling en angst zorgen ervoor dat elke kritische noot gesmoord zal worden. Stel je voor, op een landweg in Huppelepupradeel breek jij een been dan wil je toch wel met de juiste medische middelen behandeld worden en dan wil je toch niet dat er iets verschrikkelijks met jou gebeurt. Ja toch? Het tegenargument dat je nooit in Huppelpupradeel zult komen, slaat natuurlijk nergens op. En dan hebben we het alleen nog maar over een been, wat er verder allemaal niet kan gebeuren, je moest eens weten.
De apotheek van het Sint Anthonius ziekenhuis in Nieuwegein stuurde per ongeluk een mail de wereld in waarin stond dat patiënten zonder EPD geen medicijnen meer zouden krijgen. Haastig ingetrokken, maar toch, het zaad is gezaaid en in vruchtbare bodem gevallen. Youp van 't Hek zei eens: Lenen, lenen, lenen, betalen, betalen betalen. De zorgverzekeraars gaan zeggen:"Betalen, betalen betalen en hopen, hopen hopen (dat het iets voor je oplevert).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten