Afspraak? Niks afspraak, het is de wet!
Je wordt op dit moment overspoeld met onzinreclame van de overheid die als doel heeft het alcoholgebruik onder jongeren te verminderen. Maar er is hier helemaal geen sprake van een afspraak. Afspraken maak je samen en je komt tot overeenstemming. Dus als mamma tegen haar 17-jarige zoon zegt: "We spreken af dat je niks drinkt", dan zal zij het antwoord moeten afwachten en als zoonlief zegt dat hij die afspraak niet maakt, dan is er een probleem.
Ik snap wel hoe dit taalgebruik tot stand is gekomen.
Jarenlang zijn kinderen overspoeld met afspraken die eenzijdig gemaakt worden.
De meester zegt:
"We spreken af dat we eerst onze vinger opsteken voor dat we wat zeggen".
"We spreken af dat we niet voor onze beurt spreken"
"We spreken af dat we niet pesten in de klas"
enz. enz.
Het klinkt aardig, deze nepdemocratie, maar het vertroebelt de zaak waar het om gaat natuurlijk wel.
Er is er maar één die in die afspraken een beslissende stem heeft en dat is hij.
Onze regering, waarvan de leden ook allemaal op school hebben gezeten, neemt dit trucje over en noemt aan aangenomen wet een afspraak. Het heeft niets met een afspraak van doen, het is een met meerderheid genomen besluit waaraan iedereen zich te houden heeft of hij het er nu mee eens is of niet.
Duidelijk?
O ja, we spreken af dat iedereen deze blog doorstuurt naar al zijn vrienden op Twitter, Facebook en in zijn adresboek.