In de Groene Amsterdammer staat een goed artikelen over problemen met kinderen van Poolse arbeiders die in ons land werken. Omdat Polen lid is van de EU is het niet nodig dat de ouders van die kinderen een integratiecursus doen als zij hier willen werken. Hun kinderen, leerplichtig, pikken het Nederlands vrij snel op maar bij problemen op school is het lastig om met de ouders te communiceren. Jeugdzorg en GGZ hebben hun handen vol aan deze probleemkinderen.
Veel Poolse kinderen moeten tegen hun zin mee naar Nederland, worden met problemen van hun ouders opgezadeld en voelen zich ontworteld. Werk aan de winkel dus.
Maar dan een opvallende alinea:
'Hun kledingstijl past niet, hun ouders hebben weinig geld, ze kunnen geen dure merkkleding kopen, hebben geen mobiele telefoon. Dus vallen ze buiten de groep en worden ze gepest.'
'Hun kledingstijl past niet, hun ouders hebben weinig geld, ze kunnen geen dure merkkleding kopen, hebben geen mobiele telefoon. Dus vallen ze buiten de groep en worden ze gepest.'
Ik moest de zin ook een paar keer lezen voordat tot mij doordrong wat hier nu eigenlijk staat.
Toen ik dat gedaan had, rees bij mij de vraag wie er nu eigenlijk hulp nodig hadden.
We leven dus in een land waar je gepest kunt worden als je ouders arm zijn en je dus niet kunnen voorzien van schoenen van 200 euro, bijpassende kleding en , o jee, je niet beschikt over een mobiele telefoon van 600 euro.
Het is mijn jeugd ook wel zijn voorgekomen dat er kinderen gepest werden en zo'n 60 jaar geleden heb ik mij, toen ik 10 jaar was, er ook aan bezondigd. In gezelschap van vriendjes dorst ik een eenzame brildrager uit te schelden voor 'brillejood' maar , god straft onmiddellijk, dat was afgelopen toen ik een jaar later zelf een ziekenfondbrilletje op mijn neus had. Mijn ouders waren niet arm, maar zeker niet rijk en dat gold voor het overgrote deel van de rest van de leerlingen van de lagere school waar ik toen zat. Armoede was geen motief om te pesten of gepest te worden.
Werkzaam in het onderwijs had ik ook vaak te maken met pesters en gepesten en dat waren altijd lastige zaken die veel tijd kostten om tot een "oplossing" te komen en het lukte nooit helemaal. Er waren en zijn voor pesters allerlei redenen te vinden, stokken zat om honden te slaan.
Uit de aangehaalde zin lijkt het of een motief voor pesten het economische welvaartspeil van de gepeste is en dat baart mij grote zorgen gezien de toenemende kloof tussen arm en rijk in ons mooie landje. Want je hoeft niet per se uit Polen te komen om tot de armen te worden gerekend.
Als er een beleid zou zijn wat de armoedekloof zou doen verdwijnen en en als we er in het onderwijs in zouden slagen meer begrip te kweken voor leerlingen die 'anders' zijn, ja dan...........
