HOLVAT

In een mooie stad, hier niet zover vandaan, woont een man die men Holvat noemt en daar is hij trots op want nu weet hij dat er naar hem geluisterd wordt. Het is zelfs zo dat in die mooie stad  niemand hem iets in de weg legt om veel lawaai te maken. Hij heeft zelfs een podium gekregen zodat hij nog beter te horen is, hij komt zelfs  op radio en TV en ook daar mag hij van alles roepen, hij mag er beledigen, hij mag er jokken, ja eigenlijk mag hij alles. Niemand die hem ook maar iets in de weg legt, bijna alles mag in die stad en in het land waar die stad ligt. Een heel fijn land. Dat vindt ook 95% van de mensen van dat land en die voelen zich gelukkig. Niet echter Theo Holvat die na de afschuwelijke dood van zijn goede vriend, de weg is kwijtgeraakt en alles wat fout gaat in ons land toeschrijft aan een bepaalde bevolkingsgroep en aan alle mensen die deze groep niet alle kwaad in de wereld verwijten.
Holvat heeft nu echter het tij mee en heeft vrienden zat die hem steunen en waar hij steun vindt. Daar zitten zelfs heel slimme mensen bij en ook mensen die zichzelf heel slim vinden, wat natuurlijk niet hetzelfde is, maar als je hard genoeg schreeuwt, hoort niemand het verschil en daar is Holvat heel goed in.
Het schreeuwen van Holvat bevat echter een verraderlijk element: het is mooi geschreeuw. Het klinkt vaak zo goed dat het aantrekkelijk wordt voor andere mensen en ook zijn vrienden verstaan de kunst van het mooi schreeuwen goed. Jammer dat door het vele lawaai van Holvat en zijn vriendjes de kern van zijn verhaal niet meer goed overkomt en het zachte gezang van anderen niet meer te horen is en als dat al eens wel het geval is, dan wordt het weggejouwd.
Een van de vrienden van Holvat, Dr. Thierry B, heeft een nog groter podium gekregen, een plekje in de Tweede Kamer, maar wonderlijk genoeg maakt hij daar nauwelijks gebruik van. Die laat weer andere vrienden van hem rare dingen schreeuwen en neemt er geen afstand van als hij daarover bevraagd wordt en beschuldigt andere mensen heel gemakkelijk.
Het lijkt of de holle vaten in ons mooie land de overhand hebben, maar niets in minder waar.
Veel lawaai, weinig wol.