Hij was weer op de radio vanmorgen, de liefhebber en knuffelaar van de hardwerkende Nederlander. Onze Mark kan het niet laten om de mensen die niet hard kunnen werken, of de mensen die al heel lang hard gewerkt hebben, weg te zetten als een soort tweederangsburgers. Want waarom zou je hen geen 1000 eurootjes geven? Zij kunnen daarmee toch ook de economie aanjagen door die 1000 piekjes meteen weer uit te geven zoals de bedoeling is?
Waarom al die mensen die wel willen maar niet zo hard kunnen nog eens extra goed laten voelen dat ze eigenlijk niet meetellen voor een echte VVD-er?
Zou dat toch een erfenisje zijn van twee jaar samenwerken met een partij die de tweedeling van de samenleving tot programmapunt maakte en die ook nu weer roept: hun Europa, ons Nederland?
Ik weet het het niet, maar ik krijg wel een vieze smaak in mijn mond als lachebekje Rutte het blijft benadrukken dat de hardwerkende Nederlander er toe doet.
Ik hoor alleen nooit precies wie er nu bedoeld worden met de door Mark aangeduide groep.
De flexwerker die zich heel flexibel moet opstellen om werk te behouden.
De voormalige werknemer die nu als ZZP-er bij zijn vorige baas verder mag onder slechtere condities?
De oudere werknemer (50 of meer) die bij ontslag nooit meer aan de bak komt?
De directeur die in een BMW uit de 7-serie door zijn chauffeur wordt rondgereden?
De ambtenaar die er uitbezuinigd gaat worden als de VVD zijn zin krijgt?
Wie werkt er eigenlijk hard?
Drie tuinlieden leunend op een hark?
Vier mensen lummelend bij een bureau?
Twee mensen kletsend achter de toonbank?
De baliemedewerker in een rustige periode?
Wie het weet mag het zeggen.
Ik weet wel wie er hard werkt.
Ik natuurlijk.
Tijd voor een ander geluid.
Kom op Diederik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten