Het nieuwe ouderenbeleid.
Ouderen moeten langer zelfstandig wonen, zich laten steunen door hun omgeving, met minimale thuiszorg en niet meer in verzorgingshuizen als dat niet absoluut noodzakelijk is.
Een en ander doet mij sterk denken aan de onderwijs'vernieuwingen' die we jarenlang over ons heen gekregen hebben. Onder het mom van vernieuwende inzichten werden er 'verbeteringen' ingevoerd die bij nadere beschouwing uit platte bezuinigingen bestonden. Het kunnen nooit verbeteringen geweest zijn want de klachten over de kwaliteit van het onderwijs nemen nu hand over hand toe. Maar dit terzijde.
Nu moet ik mij een tuinhuis aanschaffen en dat in de tuin van mijn kinderen zetten zodat zij op vrij eenvoudige wijze in staat zijn mijn dagelijkse warme maaltijd af te leveren, een keer in de week de stofzuiger door het pandje te halen, de douche en toilet schoon te houden want ook de minister begrijpt dat zij een eigen leven hebben en misschien nog meer verantwoordelijkheden. (Wonen de ouders van de minister ook in haar tuin??? Maar ook dit terzijde)
Er is echter en klein probleem, mijn kinderen hebben geen tuin, sterker nog, ik heb geen kinderen.
Wat nu?
De oplossing is te vinden in het boek "De dag der dagen" van Ira Levin, ook bekend van "Rosemary's baby".
Er wordt een samenleving geschetst waarin iedereen gelukkig is. Het leven wordt door een grote computer waar iedereen op is aangesloten, geregeld. Eens per maand steekt men in een kliniek zijn arm in een gat, deze wordt afgetast en de benodigde injecties worden toegediend. Geen ziekte, geen ellende, allemaal blije mensen. Maar in het jaar dat men 62 wordt, heeft de spuit een andere inhoud en moet men door een andere deur het pand uit. Einde.
Bejaardenhuizen, verzorgingscentra? Overbodig.
Besparingen? Gigantisch. wat willen we nog meer?
Lees zelf hoe het afloopt, het boek is nog wel ergens in tweedehands zaakjes te vinden, bijv op www. boekwinkeltjes.nl.
