In 2030 zal mijn niet geboren dochter misschien deze vraag stellen en wat zal ik dan antwoorden?
Ja meisje, jouw moeder en vader deden in hun leven dingen die veel mensen deden. Wij maakten onze school af in de zestiger jaren en vonden een baan, op kantoor en in het onderwijs. We waren niet rijk, maar zeker ook niet arm. We woonden in een mooie huurflat waar we jou hadden kunnen krijgen maar dat gebeurde niet. Voor ons huwelijk had jouw pappie al een bootje gebouwd met behulp van opa en wat vrienden en daarmee zeilden jouw ouders zo'n tien jaar rond. Toen besloten wij een nieuw bootje te kopen en met wat geld van opa en oma ging dat gemakkelijk. De inflatie was in die tijd 5 tot 6%, we verdienden allebei behoorlijk dus aflossen was geen probleem. Ook bij de aanschaf van ons eerste autootje konden we centjes lenen van opa en oma. Toen we na een tijd besloten een groter scheepje te kopen gaf de bank probleemloos een krediet, aflossen was nooit een probleem. Wij konden ons gemakkelijk voorzien van mooie spulletjes en goede kleding. Dat ging vooral zo goed omdat we jou niet hadden en allebei werkten en op deze manier stimuleerden we de economie. Niemand vond dat gek in die tijd.
Na achttien jaar op de flat gewoond te hebben kochten we een leuk huisje op een mooi plekje in de stad.
Zo'n huis werd toen per jaar steeds duurder en we konden gemakkelijk een tweede hypotheek krijgen om een prachtig schip te kopen om flinke zeereizen te maken. Wij kozen er later voor om deze hypotheek om te zetten in een aflossingsvrije zodat we meer speelruimte kregen en omdat we jou niet hadden, hoefden we met jou ook geen rekening te houden. Rijk leven, arm sterven, was het motto. Niemand vond dat gek in die tijd.
Toen we ons prachtige schip verkochten omdat dat toch te groot en te zwaar werd, ging dat wat moeizaam en leverden we al wat geld in, dat was in 2008. Toen gingen ook de huizenprijzen dalen, we waren ondertussen met pensioen en leefden dus op 70% van ons vorige inkomen en toen brak de crisis uit in 2009. Persoonlijk werden wij daar niet zo door getroffen omdat we, hoewel we geen prijscompensatie meer hadden gehad van af 2007, nog steeds onze boodschappen konden doen en voor onszelf konden zorgen.
Maar in 2012 werden we verketterd omdat wij oneigenlijk gebruik hadden gemaakt van belastingvoordelen van de aflossingsvrije hypotheek en toen kwamen er maatregelen van de regering met gedwongen aflossingen. Ineens vond iedereen dat toen normaal. (Althans de opiniemakers)
Allerlei economen vertelden wat er allemaal moest gebeuren om de euro te redden, maar die waren vaak zo in tegenspraak met elkaar dat het heel lang geduurd heeft, voor dat de crisis voorbij was.
Het waren zware tijden, maar we konden op jou geen beroep doen omdat we jou nooit gekregen hadden.
En of we goed of fout waren? Wie zal het zeggen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten